จริงๆต้องเขียนเรื่อง shot ที่ค้างไว้ให้เสร็จ แต่ …
สารภาพว่าวันนี้แอบไปดู Ghost in the Shell มา ละบับ... เหยดดดดด!
ป่าวๆ ไม่ได้มา spoil รู้ รู้ ว่าหลายคนยังไม่ได้ดูชิม่า? หนังพูดเรื่อง จิต-ศาสนา- และ ความเป็นมนุษย์ ถ้าใครชอบ The Matrix ก็น่าจะชอบเรื่องนี้...
ครั้งหนึ่ง ฉันนั่งทำงานข้างๆ ผู้กำกับสวีเดน. ผกก คนนี้มีปอดข้างเดียว เลยมักเหนื่อยง่ายกว่าปกติ วันนั้นเราถ่ายฉากแอ๊คชั่นเล็กๆ มีสตั๊น มีคิวบู๊ และ มีระเบิด พอหอมปากหอมคอ - ขณะรอ rolling อยู่นั้น แกก็หันมาพูดกับฉันว่า
“ I am not sure if making movie is the job of people who’s already grown up?” (ประมาณว่า กูก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ ว่าอาชีพทำหนังนี่มันเป็นงานของคนที่โตๆ เป็นผู้ใหญ่แล้ว เค้าทำกัน?"
ฉันหัวเราะ หึหึ และคิดตาม -
เอาจริงๆ งานทำหนังไม่ใช่งานสบายรายได้เยอะ แต่แทบทุกคนที่หลวมตัวเข้ามาทำ มักจะเกิดความหลงไหล และ ถอนตัวไม่ขึ้น.. ทุกวันนี้ Topic สุดฮิตที่คนทำหนังจริงๆ มักจะหยิบมาคุยตอนกินข้าว คือ
“อยากหางานอื่นทำ ( ที่ได้ตังค์เยอะกว่านี้) แต่ไม่รู้ว่าจะไปทำอะไรดี (ที่มันสนุกไปกว่านี้)"
ตั้งแต่วันแรกที่ฉันเริ่มทำงานในกองถ่าย... มาจนถึงวันนี้
ทุกเช้าที่ไปออกกอง ยังสนุกเท่าเดิม (ยกเว้นเวลาเจองานแย่ๆจริงๆ) หัวใจยังคงลิงโลด เต้นเป็นจังหวะซุมบ้า ทุกครั้งที่ได้บทเรื่องใหม่มาอ่าน คนทำหนัง คือคนที่ทำเรื่องเล่นๆกันจริงจัง … จนบางครั้ง ก็ จริงจังเกิน
เหรียญยังมีสองด้าน #การทำหนังก็เช่นกัน
“อย่าลืมว่าเรายังเป็นมนุษย์” - มาโกโตะ กระซิบบอกฉันก่อนนางจะทิ้งตัวร่อนลงจากยอดตึก
อีกวันหนึ่ง ออกกองงานโฆษณา นั่งข้างผู้กำกับ ที่ค่อนข้างเก่ง และ ดัง คนหนึ่ง (ฝรั่ง) ชีวิตปกติ พี่แกก็ดูจะเป็นคน nice ยิ้มง่ายใจดี พี่แกดูเป็นคนปกติ สำหรับฉันจนกระทั่ง... เวลาที่เราทำงานกันมาแล้วมากกว่า 12 ชั่วโมง.
งานโปรดั๊กชั่นนั้นเก๋ เท่ห์ มีเสน่ห์ แต่ในขณะเดียวกันก็โหด และหนักเอาการ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมันถูกพัฒนาจนเป็นอุตสาหกรรม และมีเม็ดเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง
วันนั้น - น้องนางเอก ซึ่งเป็นเด็กสาวอายุราว 20 ต้นๆ ทั้งวิ่ง ทั้งเดิน แสดงมาทั้งวัน - น้องนางก็ตั้งใจ ทุ่มเท ให้พลังเต็มที่ น่าเห็นใจ เพราะนางทำงานมาเกิน 12 ชั่วโมงแล้ว แถมยังมีอีก 4-5 shot ที่ต้องทำให้เสร็จภายในเวลาที่กำหนด.
ขณะนั้นเป็นเวลาตีหนึ่ง … น้องเค้าต้องกระโดด แล้วทิ้งตัวลงมายืนแบบไซบอร์ก เท้าบวมแล้ว ขาแข้งก็น่าจะล้าเต็มทน ภาพยังไม่สวยสมบูรณ์แบบ - ในความรู้สึกของ ผู้กำกับ และเอเจนซี่ แต่สภาพน้องเค้า พวกเรารู้เลยว่า “ยม” - คนเหนือคงรู้ว่าคำนี้แปลว่า ไม่ไหวละ
คุณ ผกก. ยังคงทุ่มพลังทั้งหมดเพื่อให้ได้ภาพที่ต้องการ แววตามุ่งมั่นของเขาแทงลึกลงไปในจอมอนิเตอร์ แล้วสั่ง คัท - เอาใหม่... เอาใหม่... เอาใหม่...
และ เอาใหม่ น้องนางร่วงลงไปกับพื้น ฝืนลุกขึ้นยืนขาสั่น ——
เอาใหม่ : เขายังสั่งต่อ
ฉันเข้าใจความรู้สึกนั้นของผู้กำกับ เขาแค่อยากให้งานออกมาดีที่สุด วินาทีนั้น ฉันค่อยๆแอบเหลือบมองเขา แบบหนาวหลัง.. อัจฉริยะคนนี้ ได้ข้ามเส้นแห่งการเป็นมนุษย์ (human) ไปเสียแล้ว
“อย่าลืมว่าเรายังเป็นมนุษย์”
อีกครั้งกับเกมส์ เอาตัวรอด ของชาติแถบเอเชียใต้ (งานนั้นไม่ได้ทำ ฟังๆเขาเล่ามา) ถ้าใครเคยดูเกมส์ reality แนวนี้ คงรู้ว่าผู้เข้าแข่งขันต้องอดอาหาร เพื่อดึงเอาสันดานดิบ และ ด้านมืดออกมาฟาดฟันกันในเกมส์ แน่นอน ผู้เข้าแข่งขันคนนี้อดอาหาร (หรืออาจได้กินน้อยกว่าปกติ) มาหลายวันแล้ว ด่านนั้น คือด่านที่เขาจะต้องถูกเอาก้อนหินใส่ลงไปในเป้สะพายหลัง แล้วว่ายน้ำข้ามบึงไปอีกจุดหนึ่ง... เขาหมดแรง หรือตะคริวกินไม่ทราบได้... แต่หลายคนเห็นว่า เขากำลังทำท่าเหมือนจะจมน้ำ ช่างไฟ และคนที่อยู่รอบๆไม่แน่ใจว่าควรลงไปช่วยดีไหม
(ขณะถ่ายอยู่ ทุกคนจะถูกฝังชิฟเอาไว้ว่า ถ้าขืนเดินทะเล่อทะล่าเข้าเฟรมไปอาจตายได้)
ผู้กำกับไม่ยอมสั่ง คัท เหตุเพราะภาพในมอนิเตอร์กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม!!!!
ผลคือ เขาจมน้ำเสียชีวิต.....
ไปออกกองบางทีก็ไม่ต่างจากไปออกรบ อุตสาหกรรมนี้ เอาเข้าจริงๆ มันมีความ “เดือด” ของตัวมันอยู่
พี่แผนกเสื้อผ้ายิ้มง่ายคนหนึ่งเล่าให้ฉันฟังว่า
“สมัยทำงานใหม่ๆพี่ก็เลือดร้อน ทำงานเอาจริงเอาจัง จนเจ้านายที่เป็นฝรั่งหันมาดุเอาว่า
Hey Hey Easy….. It is just a movie.”
“อย่าลืมว่าเรายังเป็นมนุษย์”
เพราะนี่คือสิ่งเดียวที่ทำให้เราประเสริฐกว่า ไซบอร์กซ์ทุกตัว
